برگزاری نشست « تفسیر و تدبر در قرآن» در جهاددانشگاهی اردبیل

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی استان اردبیل، مدیر بنیاد نهج البلاغه استان اردبیل در این نشست به تشریح فیوضات ماه مبارک رمضان پرداخت و افزود: ماه رمضان در مکتب پیامبر خدا(ص)، ماه ضیافت خداست، در این مهمانی بزرگ الهی، میزبان خداوند است و بندگان مومن او، مهمان این دعوت الهی هستند.

رحیم انور با بیان اینکه ریاضت، زهد، مجاهده نفسانی و تقوا از وسایل پذیرایی این ماه مبارک است، اضافه کرد: در فضیلت و شرافت این ماه همین بس که خدای تبارک و تعالی نام آن را در کتاب شریف خود ذکر کرده است.

وی ادامه داد: قرآن کریم جزء بهترین هدایای الهی به جامعه بشریت معرفی شده است و در آن با با آیه شریفه: «شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان...»، «ماه رمضان ماهی است که قرآن در آن نازل شده است تا رهنمودی باشد برای مردم و نشانه های روشنی از هدایت و فرقان...» به ماه مبارک رمضان اشاره شده است.

مدیر بنیاد نهج البلاغه استان اردبیل، روزه‌داری و عبادت را یک سلسله احکام دارای ظاهر، باطن و اسرار معرفی کرد و یادآور شد: قرآن کریم ضمن اینکه از انسان‌ها حفظ ظواهر عبادات را خواستار شده آن را نیز با اسرار عبادت آشنا کرده است.

انور با بیان اینکه باطن روزه داری کرامت یافتن انسان است، ادامه داد: به توجه به تعبیر حضرت امام علی (ع)که فرمونده اند «در روزه درجه عشق بنده به خدا مشخص می‌شود اما نه به نخوردن و تشنه ماندن» پس می توان گفت چه بسیار روزه دارانی هستند که از روزه‌شان بهره‌ای نمی‌برند و فقط زحمت گرسنگی و تشنگی به خود می‌دهند پس روزه قابل قبول روزه ای است که خدا مشتری آن است و خود جزایش می‌دهد.

وی با اشاره به اینکه رمضان از اسماء مبارک خدای سبحان است، تصریح کرد: انسان آیینه تمام نمای خداست و در این شهرالله اگر به لقایش نرسد به باطن روزه دست نیافته است و روزه را تنزل داده است.

انور اظهار کرد: روزه‌دار باید تلاش کند حفظ ظاهر روزه باطنش روزه باشد و حتی نگذارد خاطره‌ای در دل او خطور کند که خدا نمی‌پسندد و این زمانی مقدور می‌شود که ذهن روزه‌دار نیز روزه باشد.

وی با بیان اینکه ماه رمضان باید تمام حجاب‌های ظلمانی به حجاب‌های نورانی تبدیل گردد تا لیاقت ورود به بهشت الهی نصیب سالک الی ‌الله شود، افزود: کسی که هنوز نتوانسته زنجیرهای وابستگی درونی و حجاب‌های تاریک نفسانی را کنار بزند و توجهش را از عالم طبیعت به عالم روحانیت منعطف گرداند هیچ‌گاه تهذیب نفس نخواهد یافت.